Ornament jako...
Ornament as...
Ornament als...
Autor | artist | Autor: Patrick Huber (1959), Ute Lindner (1968)
miejsce | place | Ort: Galerie www, Görlitzer Straße 17, Frankfurt (Oder)
W 1931 r. Adolf Loos w swoim manifeście Ornament i zbrodnia wypowiadał się przeciwko trwonieniu szlachetnych materiałów, niepotrzebnym ozdobom i pustym ornamentom. W latach 80. ubiegłego wieku artystyczna grupa ABR Stuttgart (ABR to skrót od „Archiv beider Richtungen” – „Archiwum obu kierunków“) stworzyła figurę myślową „Ornament jako obietnica”. Nie chodziło im przy tym o wymyślną ornamentykę, ale o możliwości porządkujące. Temat ten podjęli, reprezentując dwa odrębne stanowiska, Ute Lindner i Patrick Huber. Ute Lindner, zainspirowana ornamentalnymi eksplozjami roślinnymi na ścianach i sufitach Alhambry w Granadzie, przeniosła je na cyjanotypię. Z kolei w cyjanotypiach Patricka Hubera to nie spektakularne zagęszczenie formy rodem z Orientu opowiada historie, ale całkiem banalne ozdoby życia codziennego.
Ornament jest próbą przełożenia wibracji na sztukę.
In 1931, in his manifesto Ornament and Crime Adolf Loos argued against wasting precious materials, unnecessary decoration and empty ornaments. In the 1980s the artistic production group ABR Stutt- gart (ABR stands for “two directional archive”) came up with a figure of thought called “Ornament as promise”. Yet, the artist group was not interested in playful decorations, but rather in possibilities of categorization. Ute Lindner and Patrick Huber – presented here with two sepa- rate positions – both take up this idea. Ute Lindner, inspired by the explosive floral ornaments on the walls and ceilings of the Alhambra in Granada, transfers them into cyanotype. Whereas Patrick Huber is less interested in spectacularly dense oriental ornaments, but rather in trivial ones, that tell their every-day stories in his cyanotypes.
The ornament becomes an attempt to translate vibrations into art.
1931 schrieb Adolf Loos in seinem Manifest Ornament und Verbrechen gegen die Vergeudung edlen Materials, unnö- tigen Aufputz‘ und leere Ornamente. In den 80er Jahren des letzten Jhs. schuf die künstlerische Produktionsgemein- schaft ABR Stuttgart (ABR steht für „Archiv beider Richtungen“) die Denkfigur des „Ornament als Versprechen“. Dabei ging es der Künstlergruppe nicht um das verspielte Ornament, sondern um Ordnungsmöglichkeiten. Ute Lindner und Patrick Huber, die hier mit zwei separaten Positionen vertreten sind, knüpfen daran an. Erstere, indem sie inspiriert durch die ornamentalen floralen Explosionen der Wand- und Deckengestaltung der Alhambra in Granada diese in die Cyanotypie überführt. Für Patrick Huber hingegen sind es nicht diese spektakulären Formverdichtungen des Orients, sondern ganz triviale Ornamente des Alltags, die in seinen Cyanotypien Geschichten erzählen.
Das Ornament ist der Versuch, Vibrationen in Kunst zu übersetzen.
cyanotype on textile, Patrick Huber
Cyanotypie auf Stoff, Patrick Hube