Ćwiczenia ze zrozumienia
Exercises in understanding
Übungen zum gegenseitigen Verständnis
Autor | artist | Autor:Joanna Wowrzeczka (1972)
miejsce | place | Ort: Słubicki Miejski Ośrodek Kultury SMOK, ul. 1 Maja 1, Słubice
Ćwiczenia ze zrozumienia. Na używane, oswojone swetry, koszulki czy też elementy odzieży, które nosi się blisko ciała,naszywam obrazki pozostawione przezdzieci z doświadczeniem uchodźczym.Podczas spotkania z sześcioosobową rodziną z Kabulu, która uciekała z Afganistanu pod ostrzałem, najmłodsza dziewczynka rysowała. Pięcioletnia Sunnakreśliła spontanicznie, bez większego namysłu kredkami „Bambino” na kartkach bloku. W zasadzie po tamtej wizycie zostało tylko tych kilka obrazków, które miały taką intensywność w swojej prostocie, że nie sposób było ich zostawić gdzieś na półce, w zapomnieniu. Wyjęłam maszynę do szycia i zaczęłam, tak jak potrafię, bez większej praktyki, nanosić ilustrację na swój stary sweter. Zderzenie mojej odzieży z niespokojnym obrazkiem dziecka, w które uderza piorun, tworzy okno do zrozumienia poprzez intuicję i gest szycia, fastrygowania, nakłuwania.
Exercises in understanding. I sew pictures left by children with refugee experience onto second-hand jumpers, found Tshirts or other clothing worn close to the body. During a meeting with an Afghan family of six who had escaped under fire from Kabul, the youngest girl started drawing. Five-year-old Sunna drew
spontaneously, without much thought with ‘Bambino’ crayons on the pages of a block of paper. In fact, all that remained after that visit were those few pictures,which had such intensity in their simplicity that it was impossible to leave them somewhere on a shelf and forget about them. I took out my sewing machine and began, as best I could without much practice, to apply the illustration an old jumper of mine. This fierce connection of my clothes with the disturbing child’s picture, literally striking like a lightning, opens a window for mutual understanding based on intuition and the gestures of sewing, pinning and embroidering.
Übungen zum gegenseitigen Verständnis. Auf gebrauchten Pullovern, gefundenen T-Shirts oder anderen Kleidungsstücken, die man auf dem Körper trägt, nähe
ich Bilder von Kindern mit Fluchterfahrung. Während eines Treffens mit einer
sechs-köpfigen afghanischen Familie, dieunter Beschuss aus Kabul geflohen war, fing die jüngste Tochter an zu zeichnen. Die fünf-jährige Sunna zeichnete ganz
spontan ohne viel nachzudenken mit Bambino-Buntstiften auf einem Block Papier. Eigentlich waren die paar Kinderzeichnungen alles, was mir von diesem
Besuch blieb. Aber sie waren in ihrer Einfachheit von einer solchen Intensität,
dass ich sie nicht irgendwo in einem Regal liegenlassen konnte. Ich holte meine
Nähmaschine hervor und fing an, so wie ich es ohne größere praktische Erfahrung
konnte, die Zeichnung auf eines meiner alten Sweatshirts zu übertragen. Diese
heftige Verbindung meiner Kleidung mit dem beunruhigenden Kinderbild, auf
dem förmlich der Blitz einschlägt, öffnet ein Fenster für gegenseitiges Verständnis, das auf Intuition und den Gesten des Nähens, Anheftens und Stickens basiert.