Autor: Paweł Janczaruk (1964)

 

miejsce | Ort: Dolina Uradu | Tal bei Urad

Przyroda przypomina nam o upływie czasu i przemijaniu naszego życia. Życie jest jak chwila: wiosenne narodziny, letnia beztroska, jesienna mądrość i zimowe umieranie. Wiosną przyroda budzi się ze snu. Z każdym dniem widać zmianę. Kwiaty otwierają się, wychylając się ku słońcu. „Wiosna wchodzi ze swym zapachem i podmuchem. O tej wiośnie chcę śnić w grobie...”, pisał Leon Wyczółkowski. Kolor zielony przypisany wiośnie to kolor nadziei.

 

Lato to symbol dojrzałości. Jego kolory to żółć i złoto. Słońce w zenicie przynosi południowy upał, który spowalnia tempo życia. Czas płynie leniwie, świat nieruchomieje. To obraz natury uśpionej i ociężałej pod wpływem upału.

 

Jesień to szykowanie się do snu. Różnokolorowe liście ujawniają prawdziwe piękno. Przytłumione światło, miękko stłumione barwy. Jednolita szarość zasnutego chmurami

nieba otula świat. Dni stają się coraz krótsze, chłodniejsze i dżdżyste.

 

Zima to okres odpoczynku natury. Przyroda zamiera. Ziemia zamarza. Zima obdziera wszystkie kwiaty. Widok staje się zszarzały i monochromatyczny. Pochmurne ranki pachną śniegiem.

 

Na pory roku można spojrzeć jak na obraz ludzkiego życia. Chwila, która prowadzi nas przez życie: delikatne kiełki wiosny, młodzieńcze kontrasty lata, dojrzałość jesieni i ból

zimy u schyłku życia.

 

Die Natur erinnert uns an den Fluss der Zeit und die Vergänglichkeit unseres Lebens. Das Leben ist wie ein Moment: Frühlingshaft e Geburt, sommerliche Sorglosigkeit, herbstliche Klugheit und winterliches Sterben. Im Frühling erweckt die Natur aus ihrem Schlaf. Tagtäglich sind Änderungen zu beobachten. Blumen öff nen sich und strecken

sich gen Sonne. Die dem Frühling zugeordnete Farbe Grün ist die Farbe der Hoff nung.

 

Der Sommer steht als Symbol für Reife mit seinen Farben Gelb und Gold. Unter der Mittagshitze der Zenitsonne verlangsamt sich das Leben. Die Zeit fl ießt träge, es ergibt sich ein Bild der schwerfälligen Natur.

 

Der Herbst ist Vorbereitung auf den Schlaf. Die Farbenvielfalt der Blätter off enbart echte Schönheit mit dem gedämpft em Licht und den weichen Farbtönen. Das Einheitsgrau

des von Wolken bedeckten Himmels umhüllt die Welt. Die Tage werden immer kürzer, kühler und regnerisch.

 

Der Winter ist die Zeit, in der sich die Natur erholt und zum Stillstand kommt, die Erde einfriert, alle Blumen entkleidet werden. Die Aussicht vergraut und wird monochromatisch. Die bewölkten Morgenstunden riechen nach Schnee.

 

Auf die Jahreszeiten kann man wie auf das Bild eines menschlichen Lebens blicken. Der Moment, der uns durch das Leben begleitet: zarte Keimlinge des Frühlings, jugendliche Kontraste des Sommers, die Reife des Herbstes und der Schmerz des Winters am Lebensabend.