Autor: Ute Hoff ritz (1961)

miejsce | Ort: Pracownia plasty czna SMOK | Kunstatelier im SMOK

„...Przemyślałam raz jeszcze naszą rozmowę w pracowni: powiedział pan, że patrząc na moją rzeźbę Charybdis, przychodzi panu na myśl klepsydra. O ile sobie przypominam, odpowiedziałam wtedy: «ależ ja robię przecież same klepsydry…» Zgadza się to o tyle, że temat czasu – upływającego, ale też nunc stans (bezczasowego teraz) odgrywa w mojej pracy ważną rolę. Nawiasem mówiąc, kolejnym owocem tych przemyśleń jest pomysł na tytuł wystawy: Naczynia czasu”. (z rozmowy z gościem w mojej pracowni).

Człowiek, tak jak wszystkie istoty żyjące, jest „naczyniem czasu”, a przy tym jednocześnie, jako jedyny świadomy jego upływu, obserwatorem, a więc zarówno przedmiotem, jak i podmiotem. Również w grupie moich rzeźb, w której taki sam kształt pojawia się w formie pozytywu i negatywu, chodzi właściwie o niepojęte doświadczenie, że coś istnieje i po chwili znika, zostawiając po sobie puste miejsce – i na odwrót.

„...Ich habe noch über unser Gespräch bei mir im Atelier nachgedacht: Sie hatten gesagt, dass Sie bei meiner Plastik Charybdis an ein Stundenglas denken müssten. Soweit ich mich erinnere hatte ich geantwortet: «…aber ich mache ja lauter Stundengläser…» Das ist insofern richtig, als das Th ema der Zeit – das der verrinnenden Zeit, aber eben auch das des nunc stans (des zeitlosen Jetzt) eine wichtige Rolle in meiner Arbeit spielen. Eine weitere Frucht dieses Nachdenkens ist übrigens die Idee für den Titel einer Ausstellung: Zeitgefäße“. (Ein Gespräch mit einem Gast in meinem Atelier)

Der Mensch ist wie alle Lebewesen ein «Zeitgefäß» und ist sich gleichzeitig als einziger des Verrinnens der Zeit bewusst, Beobachter, also Objekt und Subjekt zugleich. Auch in der Gruppe meiner Plastiken, bei der eine Gestalt in positiver und negativer Form erscheint, geht es um die eigentlich unfassbare Erfahrung, dass etwas existiert und einen Moment später womöglich nicht mehr da ist – eine Leerstelle hinterlässt – und umgekehrt.