Autor: Uta Kurzwelly (1965)

miejsce | Ort: Plac Mostowy 2.0, sala sportowa | Brückenplatz 2.0, Sporthalle

Świat jest tylko «taki i taki»,

ponieważ wmawiamy sobie, że taki jest.

Carlos Castaneda

W swojej serii zdjęć zajmuję się procesem obserwacji od wewnątrz i z zewnątrz. W trakcie rozmyślań powstają koncepcje, które otwierają się jak matrioszki. Ktoś podziwia krajobraz. Stoję za nim, próbując przyjąć jego perspektywę. Chcę nie tylko widzieć, ale i wiedzieć, w jaki sposób postrzega świat. Nie jest to jednak możliwe, ponieważ wybieram swój własny punkt widzenia, własny kadr widoku, nawet pogodę odbieraną zgodnie z moją estetyką, moimi doświadczeniami, trzeszczącymi kolanami i nastrojem. W efekcie końcowym otrzymujecie własną interpretację tej ilustracji, własną interpretację świata, mój nastrój danego dnia...

Podejmuję ostatnie próby, odsuwam tę osobę, pozwalam jej marzyć, chwytam jej cień. A wszystko to na nic?

Die Welt ist nur «die-und-da» oder «so-und-so»,

weil wir uns sagen, dass sie so sei.“

Carlos Castaneda

In der Fotoreihe beschäft ige ich mich mit dem Innen und Außen von Betrachtungen. Beim Nachsinnen darüber entstehen Verschachtelungen und Gedanken, die sich wie Matroschkas auft un. Ein Mensch betrachtet die Landschaft . Ich stehe hinter ihm, und versuche, seine Perspektive einzunehmen. Will nicht nur sehen, sondern auch wissen, wie er die Welt wahrnimmt. Aber es ist unmöglich, denn ich wähle meinen Ausgangspunkt, den Bildausschnitt, sogar das Wetter ausgehend von meiner Ästhetik, meinen Erfahrungen, meinen knirschenden Knien und meiner Laune. Da habt Ihr sie – meine Interpretation dieser Abbildung, meine Interpretation dieser Welt, meine Tagesstimmung...

Letzte Versuche, ich verschiebe den Menschen, ich lasse ihn träumen, ich fange seinen Schatten. Alles umsonst?