Kurator: Rudolf Němeček

autorzy | Autoren: Monika Simek Fulková (1965), Petr Moško (1956), Rudolf Němeček (1949), Pavel Rejtar (1944),

Zdeněk Stuchlík (1950), Petr Šulc (1978)

miejsce | Ort: Karl-Marx-Straße 179, Frankfurt nad Odrą

Co skłania malarzy, literatów, fotografów, grafików, rzeźbiarzy i innych artystów do wyrażania swych myśli w dziełach? Impulsem do twórczości mogą być ciężkie życiowe doświadczenia lub chwile niezmiernego szczęścia, choroba lub uzdrowienie, narkotyki lub niechęć do nich, cierpienie lub błogostan.

Zdenek Stuchlik przedstawia rozmaite związki pomiędzy fotelem i człowiekiem. Na początku i na końcu jest sam centralny obiekt opowieści – fotel. Pomiędzy rozgrywają się różne stany człowieka ukazane poprzez jego pozycję w fotelu, widziane przez półprzezroczystą fakturowaną szybę. Fotografie podsuwają rozmaite interpretacje historii fotela i człowieka.

Petr Šulcmodyfi kuje fotografowaną rzeczywistość tym, że przed obiektywem stawia częściowo transparentny przed-miot. W wyniku tego powstaje abstrakcyjny obraz, w którym można zobaczyć krajobraz, martwą naturę, motywy – zależnie od wyobraźni obserwatora.

Pavel Rejtar w swoich kolażach obraca się w stałym repertuarze bliskich mu motywów. W jego interpretacji są one przedmiotem surrealistycznych fantazji i barwnych symboli rodem z krajobrazów naszych imaginacji.

Przenikania i długie czasy naświetlenia w pracach Petra Moški podkreślają niestabilność i przemijalność zarejestrowanej sytuacji.

U Rudolfa Nemečka liczenie od jednego do trzech, a następnie od trzech do jednego to modyfikacja decydowania i postępowania w sytuacjach i stanach w życiu człowieka; coś jest realne i osiągalne, coś jest nieuchwytne lub nam przecieka pomiędzy palcami i bezpowrotnie znika w czasie i przestrzeni.

Monika Simek Fulková o swoich pracach powiedziała: „Za każdym razem, kiedy tworzę nowy obraz, czuję że jest to podróż do innego wymiaru. Podczas tej drogi zbieram obiektywem kamery różne widoki, znajduję bezlik faktur i interesujące detale. Następnie to składam i mieszam na palecie moich wyobrażeń z różnorodnymi przedmiotami, które są częścią naszego codziennego życia. Wynikiem są obrazy abstrakcyjne, nierealistyczne, często sur-realistyczne”.

Woher stammt die Neigung von Malern, Literaten, Fotografen, Grafi kern, Bildhauern und anderen Künstlern, ihre Gedanken in Kunstwerken auszudrücken? Als Impulse für Kreativität gelten schwierige Lebenserfahrungen oder Momente von unmessbarem Glück, Krankheit oder Gesundung, Drogen oder die Abneigung dagegen, Leid oder Glückseligkeit.

Zdenek Stuchlik präsentiert zahlreiche Zusammenhänge zwischen Sessel und Mensch. Anfangs wie am Ende ist der Sessel selbst das zentrale Objekt der Erzählung. Zwischendurch spielen sich verschiedene Zustände des Menschen ab, die anhand der durch ihn im Sessel eingenommenen Positionen aufgezeigt werden, mit Blick durch eine halbdurchsichtige, strukturierte Scheibe. Die Fotografi en halten einem diverse Interpretationen der Geschichte vom Sessel und Menschen vor die Nase.

Petr Šulc modifi ziert die fotografi erte Realität, indem er vor dem Objektiv einen teilweise transparenten Gegenstand platziert. Im Ergebnis dessen entstehen abstrakte Bilder mit Landschaft en, Stillleben, Motiven – abhängig vom Vorstellungsvermögen des Betrachters.

Pavel Rejtar bewegt sich in seinen Kollagen in einem ste-tigen Repertoire von ihm nahestehenden Motiven. In seiner Interpretation sind sie Gegenstand surrealer Fantasien und farbenfroher Symbole, entsprungen aus den Landschaft en unserer Vorstellungskraft .

Die Überblendung und die langen Belichtungszeiten in den Arbeiten von Petr Moško unterstreichen die Instabilität und Vergänglichkeit der aufgezeichneten Situation.

Bei Rudolf Němeček ist das Zählen von ein bis drei, und danach von drei bis eins eine Modifi kation des Entscheidens und Vorgehens in Situationen und Zuständen des menschlichen Lebens; etwas ist real und erreichbar, etwas ist nicht greifb ar oder zerrinnt uns zwischen den Fingern und verschwindet unumkehrbar in Zeit und Raum.

Monika Simek Fulková sagte über ihre Arbeiten: „Jedes Mal, wenn ich ein neues Bild schaff e, verspüre ich die Reise in eine andere Dimension. Während dieser Reise sammle ich mit dem Kameraobjektiv verschiedene Ansichten, finde Unmengen an Strukturen und interessanten Details. Danach setze ich diese zusammen und vermische sie in der Palette meiner Vorstellungen mit vielzähligen Gegen-ständen, die Teil meines Alltags sind. Die resultierenden Bilder sind abstrakt, irreal, oft  surreal.“

Rudolf Němeček