Pozorne światło
Scheinbares Licht
Illusory Light
Artysta | Künstler | artist: Adam Czerneńko (1969)
miejsce | Ort | place: Foyer I piętro | Foyer im 1. Stock | Foyer, 1st floor
Słubicki Miejski Ośrodek Kultury SMOK, ul. 1 Maja 1, Słubice
Sztuczna inteligencja przebojem wkroczyła w obszar tworzenia obrazów. Z jednej strony można ją uznać za rozbudowane narzędzie wspierające pracę grafików czy artystów, z drugiej zaś posługujący się „efektem realizmu” generator odcina fundamentalny wyznacznik fotografii – nierozerwalną dotąd więź obrazu z przedmiotem. Wydaje się, że wcześniejsze rozważania na temat zdolności przekazywania prawdy przez fotografię stają się niczym wobec prawdy nowej – wygenerowanej na podstawie uczenia maszynowego. Zatem ważne etyczne wydaje się informowanie odbiorcy o użyciu AI przy tworzeniu produktu. Jednak… czy tylko w sytuacji wyprodukowania tła do reklamy, imprezujących kosmitów, czy też również fejkowych obrazów zwycięzców wojennych? Czy można spodziewać się, że po 185 latach istnienia obrazu fotograficznego można spodziewać się, że zmienimy sposób jego odbioru? Być może tracimy zaufanie do fotorealistycznych przedstawień świata, bo przestajemy odróżniać prawdziwe obrazy od stworzonych przez AI. Być może sztuczna inteligencja jest gatunkiem inwazyjnym, który wkrótce wyprze fotografię. Czy odróżnimy prawdę od symulacji? A może właśnie przestaje to mieć znaczenie?
Die künstliche Intelligenz hat Einzug in die Bildgestaltung gehalten. Einerseits kann sie als ein mächtiges Werkzeug betrachtet werden, das die Arbeit von Grafikdesignern oder Künstlern unterstützt, andererseits kappt der Generator, der den „Realismus-Effekt“ nutzt, die grundlegende Determinante der Fotografie – die bisher untrennbare Verbindung zwischen Bild und Gegenstand. Es scheint, dass die früheren Überlegungen über die Fähigkeit der Fotografie, Wahrheit zu vermitteln, angesichts der neuen – auf der Grundlage des maschinellen Lernens generierten – Wahrheit hinfällig werden. Daher ist es meiner Ansicht nach ethisch wichtig, den Betrachter über den Einsatz von KI bei der Erstellung eines Produkts zu informieren. Aber… gilt das nur für die Produktion von Hintergründen für die Werbung, für feiernde Aliens oder auch für gefälschte Bilder von Kriegsgewinnlern? Können wir nach 185 Jahren fotografischer Bilder vermuten, dass sich die Art und Weise, wie wir sie wahrnehmen, verändert? Vielleicht verlieren wir das Vertrauen in fotorealistische Darstellungen der Welt, weil wir nicht mehr zwischen echten Bildern und solchen, die von künstlicher Intelligenz erzeugt wurden, unterscheiden können. Vielleicht ist die künstliche Intelligenz eine invasive Spezies, die die Fotografie bald verdrängen wird. Werden wir zwischen Wahrheit und Simulation unterscheiden können? Oder spielt das einfach keine Rolle mehr?
Artificial intelligence has conquered the field of image creation. On the one hand, it can be seen as a powerful tool supporting the work of graphic designers or artists, whereas, on the other, the generator, which uses the “realism effect”, cuts off the fundamental determinant of photography—the hitherto inseparable bond between the image and the object. It would seem that the earlier deliberations concerning photography’s ability to convey truth have become null in the face of the new truth—generated with the help of machine learning. So it seems ethically important to inform the customer of the use of AI in the creation of a product. But… when? Only when creating backgrounds for advertising and images of partying aliens or perhaps also when making fake images of war winners? After 185 years of the existence of the photographic image, is it possible for us to change the way we perceive it? Perhaps we are losing confidence in photorealistic representations of the world because we can no longer distinguish between real images and those created by AI. Perhaps artificial intelligence is an invasive species that will soon supplant photography. Will we be able to distinguish truth from its simulation? Or perhaps it does not matter any longer?
