Kruche życie
Zerbiches Leben
Fragile Life
Artysta | Künstlerin | artist: Maija Helasvuo (1968)
miejsce | Ort | place: Kleist Forum, Platz der Einheit 1, Frankfurt (O)
Moje rzeźby nawiązują do doświadcze – nia ograniczoności życia i do zależności od naszej fizycznej egzystencji, a zwłasz – cza do zależności od innych ludzi. Człowiek jest częścią ludzkiej społecz – ności. Obszary naszych interakcji spo – łecznych w dużej mierze definiują ramy naszych działań. Nawet separacja i izola – cja zawsze pozostają w relacji do innych. Poczucie intymności jest punktem wyj – ścia naszej egzystencji. Nasza zdolność do opiekowania się pozwala nam trwać z pokolenia na pokolenie. Niezależność jest nieunikniona, ale nawet ona jest związana z innymi ludźmi i różnorodny – mi społecznościami. Ponieważ ani otaczających nas pól in – terakcji, ani relacje z innymi nie da się dotknąć ręką, potrzebujemy rzeźb, aby skonkretyzować te abstrakcyjne do – świadczenia. Z mojego punktu widzenia i doświadczenia wynika, że dla społeczności ludzkich rzeźba wciąż jest funkcjonującym sposobem myślenia symbolicznego. W rzeczywistości było tak od epoki wczesnych obiektów kultycznych.
In meinen Skulpturen geht es um die Er – fahrung der Begrenztheit des Lebens, um unsere Abhängigkeit von unserer physi – schen Existenz und vor allem von ande – ren Menschen. Der Mensch ist Teil einer menschlichen Gemeinschaft. Die Felder unserer sozi – alen Interaktionen bestimmen weitge – hend den Rahmen unseres Handelns. Selbst unsere Abgeschiedenheit und Isolation steht immer in Beziehung zu anderen. Unsere Fähigkeit, intim zu sein, ist der Ausgangspunkt unserer Existenz. Unsere Fähigkeit, uns um andere zu küm – mern, trägt uns von einer Generation zur nächsten. Unabhängigkeit ist unvermeid – lich, doch selbst unsere Unabhängigkeit steht in Beziehung zu anderen Menschen und zu verschiedenen Gemeinschaften. Da weder die uns umgebenden Interak – tionsfelder noch unsere Beziehungen zu anderen mit der Hand berührt werden können, brauchen wir Skulpturen, um diese abstrakten Erfahrungen konkret zu machen. Meiner Ansicht und Erfahrung nach ist die Skulptur für menschliche Gemeinschaften immer noch eine funk – tionierende Form des symbolischen Den – kens. Das ist in der Tat seit der Epoche der frühen Kultgegenstände so.
My sculptures address the experience of the limitation of life, of our dependence on our physical existence and especially on other people. A human is part of a human community. The fields of our social interactions large – ly define the framework of our actions. Even our separation and isolation always stand in relation to others. Our ability to be intimate is the starting point of our ex – istence. Our ability to take care of others carries us from one generation to anoth – er. Independence is inevitable, yet even our independence is in relation to other people and to diverse communities. As neither the fields of interaction sur – rounding us nor our relations to others can be touched by the hand, we need sculptures to make these abstract expe – riences concrete. In my view and expe – rience, sculpture, for human communi – ties, is still a functioning way of symbolic thinking. In fact, it has been like this since the epoch of early cult objects
