Sleeping Sister
Artysta | Künstlerin | artist: Karen Stuke (1970)
miejsce | Ort | place: Magistrale Kunsthalle, Karl-Marx-Straße 13, Frankfurt (Oder)
W swojej serii zdjęć Sleeping Sister (tytuł nawiązuje do książki Brat snu Roberta Schneidera opowiadającej o nieświadomości i bliskości śmierci) Karen Stuke w równym stopniu zajmuje się tematami przestrzeni i czasu. Posługując się camerą obscurą, dokumentuje proces snu. Wielogodzinne naświetlanie jest skondensowane w jednym obrazie. Zdjęcia zostały wykonywane w różnych miejscach: w domu, u przyjaciół, podczas podróży, w pokoju, w którym zmarł Enrico Caruso w hotelu Vesuvio w Neapolu. W hotelu Bogota w Berlinie autorka spała w 45 różnych pokojach. Prof. dr Gottfried Jäger pisze: „Dość zaskakujące w tym dorobku są zdjęcia ze snu, na których fotografka obserwuje siebie w ciągu nocy. Mijają godziny, podczas których aparat, nieruchomo, z otwartą migawką, stopniowo zbiera wrażenia ciemności i je przechowuje. Dopiero nad ranem jego intymne spojrzenie dobiega końca i zaczyna się dzień. Pozostają powolne, spokojne obrazy na granicy między bliskością a oddaleniem, między dniem a snem – jednak do snów młodej kobiety ten milczący świadek nie może się zbliżyć…”
(z katalogu Die Trilogie der schönen Zeit, oder: Warten macht mir nichts aus)
In ihrer Fotoserie Sleeping Sister – der Titel bezieht sich auf Robert Schneider’s Schlafes Bruder, dem Unbewussten und der Nähe zum Tod – thematisiert Karen Stuke Raum und Zeit gleichermaßen. Die Camera obscura dokumentiert den Ablauf des Schlafes. Die stundenlange Belichtungszeit verdichtet sich schließlich in jeweils einem einzigen Bild. Es handelt sich um die unterschiedlichsten Orte. Zu Hause, bei Freunden, auf Reisen, im Sterbezimmer Enrico Carusos im Hotel Vesuvio Neapel. Im Hotel Bogota, Berlin, schlief sie in 45 verschiedenen Zimmern. Prof. Dr. Gottfried Jäger schreibt dazu: „Ganz überraschend wirken in diesem Oeuvre die Schlafbilder, in denen sich die Fotografin über Nacht selbst beobachtet. Es vergehen Stunden, während derer die Kamera, still gestellt und mit geöffnetem Verschluss, die Eindrücke der Dunkelheit nach und nach sammelt und speichert. Erst gegen Morgen wird ihr intimer Blick beendet, der Tag beginnt. Zurück bleiben langsame, friedliche Bilder auf der Grenze zwischen Nähe und Distanz, zwischen Tag und Traum – doch an die Träume der jungen Frau kommt ihre stumme Zeugin nicht heran…“
(Aus dem Katalog Die Trilogie der schönen Zeit, oder: Warten macht mir nichts aus)
In her photographic series Sleeping Sister (the title refers to Robert Schneider’s book Brother of Sleep about the Unconscious and the proximity of death), Karen Stuke is deals with the subjects of space and time. Using a camera obscura, she documents the process of sleep. Many hours of exposure are condensed into a single image. The photographs were taken in various locations: at home, at a friend’s house, while travelling, in the room where Enrico Caruso died in the Vesuvio Hotel in Naples. At the Hotel Bogota in Berlin, the artist slept in 45 different rooms. Prof. Dr Gottfried Jäger writes: “Quite surprising in this body of work are the photographs of sleep, in which the photographer observes herself during the night. Hours pass during which the camera, motionless, with its shutter open, gradually collects impressions of darkness and stores them. Only in the morning does its intimate gaze come to an end and the day begins. What remains are slow, tranquil images on the boundary between proximity and remoteness, between day and dream—but the young woman’s dreams are closed to this silent witness…”
(from the catalogue: Die Trilogie der schönen Zeit, oder: Warten macht mir nichts aus)
