lAbiRynT 2018

Idee

Archiv

Ausstellungen

Programm

Organisatoren

Akademie

Bildbericht

Karte

19-21 Października Oktober

katalog

Katalog

Centylion

Autor: Maciej Pazera (1985)

 

miejsce | Ort: Studio fotograficzne | Fotostudio

Żyjemy w czasach, w których dzięki nauce wiele zmian zachodzi w tempie prostoliniowym jednostajnie przyspieszonym. Ludzkość generuje i przetwarza ogromne ilości danych cyfrowych oraz materii fizycznej. Kiedyś śmieciem stawało się coś, co osiągnęło kres użyteczności. Teraz o losie rzeczy decydują również względy porządkowe. Dążymy do ładu poprzez usunięcie nieładu. Mary Douglas powiedziała, że śmieć to „rzecz nie na swoim miejscu”. Ludzie musieli poświęcić pewne miejsca na składowanie wszystkiego tego co jest „nie na miejscu”. Śmieci są wszędzie. Piętrzące się legalnie lub nie, wrastające w leśną ściółkę czy przydrożny rów. Być może to z czym przez setki lat nie zdoła uporać się natura odkryją kiedyś archeolodzy. Odpady naszej cywilizacji, wstydliwy temat, którego wolimy nie zauważać.

 

Głównym założeniem pracy jest próba oswojenia widza z krajobrazem ery posthumano. Każdy człowiek na planecie zostawi po sobie swoistą kapsułę czasu. Jest to wpisane w ludzki los i nieuniknione. Przed nami niekończący się strumień entropii, resztki treści naszego życia porzucone na wysypisku tuż obok.

Wir leben in Zeiten, in denen dank der Wissenschaft beobachtet werden kann, wie viele Veränderungen in geradlinig beschleunigter Zeit auft reten. Die Menschheit generiert und verarbeitet gigantische Mengen an digitalen Daten sowie physischer Materie. Einst erfolgte der Übergang eines Objektes in den Abfallzustand am Ende seiner Nutzbarkeit. Heute entscheiden Aspekte von Ordnung zusätzlich über das Schicksal einer Sache. Wir streben nach Ordnung mittels der Beseitigung von Unordnung. Mary Douglas beschrieb Müll als „eine Sache, die nicht am rechten Ort ist“. Die Menschen mussten gewisse Orte opfern, um dort all das zu lagern, was nicht am rechten Ort ist. Müllhalden sind überall. Mal legal, mal illegal im Wald oder am Straßengraben. Vielleicht wird einst das, womit die Natur über Jahrhunderte nicht fertig wurde, von Archäologen entdeckt. Die Abfälle unserer Zivilisation sind ein beschämendes Th ema, das wir gerne übersehen möchten.

 

Die Hauptannahme der Arbeiten ist der Versuch den Betrachter mit Landschaft sbildern einer posthumanen Ära vertraut zu machen. Jeder Mensch auf diesem Planeten hinterlässt eine sehr eigene Zeitkapsel. Dies ist so ins menschliche Schicksal geschrieben und unvermeidbar. Vor uns ist ein unendlicher Fluss an Entropie, Inhaltsresten unseres Lebens, weggeworfen auf der Müllhalde nebenan.