Autor: Jacek Dziubiński (1964)

miejsce | Ort: Collegium Polonicum

W potocznym rozumieniu, przestrzeń jest miejscem bądź pojemnikiem mieszczącym rzeczy i procesy. W fizyce oznacza otaczające nas środowisko, w którym przebiegają zjawiska fizyczne. W algebrze to zbiór nadrzędny zawierający inne zbiory. W geometrii euklidesowej zbiór punktów, z których każdy posiada trzy współrzędne określające jego położenie.

W większości koncepcji przestrzeń nie jest uznawana za coś samoistnego. Dla jej istnienia, czy to w rozważaniach teoretycznych czy też w aktach percepcji, potrzebny jest choćby jeden punkt odniesienia. Przestrzeń bez takiego punktu przekształca się w nieskończoną, niezróżnicowaną pustkę. Tym bardziej, że również sam obserwator musiałby tutaj być pozbawiony rozciągłości, materialnych kształtów.

Prawdopodobnie jednak, nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie całkowitej nieobecności przestrzeni, czy to pozornej czy realnej. O tej ostatniej moglibyśmy mówić w przypadku

przestrzeni o zerowej liczbie wymiarów.

Prace z serii Formy funkcjonalne oraz Exercises in Space problematyzują kategorię przestrzeni w jej najróżniejszych ujęciach, a także akcentują jej nieodzowność dla realizacji podstawowych funkcji poznawczych umysłu.

Im umgangssprachlichen Verständnis ist der Raum ein Ort oder Behälter, der Gegenstände und Prozesse vermischt. In der Physik beschreibt Raum unsere Umwelt, in der sich physikalische Phänomene ereignen. In der Algebra ist es eine übergeordnete Menge, die andere Mengen beinhaltet. In der euklidischen Geometrie eine Menge von Punkten mit jeweils drei, dessen Lage beschreibenden Koordinaten besitzt.

Im Großteil der Konzepte wird dem Raum die Eigenständigkeit nicht zuerkannt. Für seine Existenz, sei es in theoretischen Abwägungen oder in Wahrnehmungsprozessen, bedarf es wenigstens eines Referenzpunktes. Ein Raum ohne jenen Punkt verwandelt sich in eine unfertige, unterschiedslose Leere. Umso mehr, als auch selbst der Betrachter hier von materiellen Formen befreit sein müsste.

Es ist jedoch wahrscheinlich, dass wir nicht imstande sind, uns eine völlige Abwesenheit des Raumes vorzustellen, sei es nur scheinbar oder real. Von Letzterem könnte man im Fall eines Raumes mit null Dimensionen sprechen.

Die Arbeiten der Serie Funktionale Formen sowie Exercises in Space thematisieren Kategorien des Raumes aus unterschiedlichen Blickwinkeln und akzentuieren ihre Unabdingbarkeit zur Umsetzung elementarer Erkennungsfunktionen des Verstandes.