Autor: Isabelle Krieg (1971)

miejsce | Ort: Collegium Polonicum

Isabelle Krieg przeżywa aktualnie zarówno osobiście, jak i artystycznie, ślamazarną fazę. Może to kryzys wieku średniego? Jest z pewnością w średnim wieku, jeśli już go

nie przekroczyła. Dusza nie jest stara, ciało powoli już tak. Artystka przeżywa fazę, w której nie czuje się już dobrze ze swoim dawnym (młodym) ja, zatracając je czasem boleśnie, a jednocześnie w której nowe (powoli starzejące się) ja jeszcze się nie narodziło. Performance ma jej pomóc narodzić się w jej drugiej połowie życia na nowo. Publiczność może wspólnie z nią niecierpliwić się, współodczuwać, myśleć, oraz naturalnie również śmiać.

Isabelle Krieg erlebt gerade künstlerisch und persönlich eine zähe Phase. Vielleicht ist es eine Midlife-Crisis? Sie ist ganz sicher in der Lebensmitte, wenn nicht schon drüber.

Die Seele fühlt sich nicht alt an, der Körper wird es aber langsam. Sie erlebt eine Phase, in der sie sich mit ihrem alten Selbst (also ihrem junggewesenen Selbst) nicht mehr wohl fühlt bzw. es – manchmal schmerzhaft – verliert, und in der das neue Selbst (also ihr langsam altwerdendes Selbst) noch nicht geboren ist. Die Performance soll ihr helfen, in ihre zweite Lebenshälft e neu geboren zu werden. Das Publikum darf mitfi ebern, mitfühlen, mitdenken und natürlich auch lachen.