Autor: Julia Kurzewska (1993)

miejsce | Ort: Dawna szkoła podstawowa | Ehemalige Grundschule

Que Ves?

Tak znienawidzone przez tak wielu ludzi. Symbol niewoli.

Psychicznej. Fizycznej.

Kojarzone z przemocą, nienawiścią, zniewoleniem. Śladami człowieka.

Kraty.

W rozumieniu zachodnim są źródłem, początkiem i końcem.

Upadku i zła.

Wstydu i nagany. Systemu. Walki. Poddania.

Projekt Za kratami przedstawia serię fotografi i wykonanych na Kubie, pokazujących bardzo naturalne dla tej wyspy budownictwo, gdzie wszędobylskie są kraty, które osłaniają okna, drzwi, przestrzenie, jak i całe życie Kubańczyków.

Pragnę uchwycić ukrytą rzeczywistość mieszkańców wyspy, podejrzeć ich życie zza krat, tych dosłownych, jak i metaforycznych.

Relacja Kubańczyków z kratami jest całkowicie odmienna, niż wydawałoby się zachodniemu odbiorcy. Podobnie jak ich codzienne życie w systemie socjalistycznym, tak i kraty są dla nich naturalną częścią dnia.

Obserwuję ich przez kraty. Myślę i widzę – naturalność, zabawę, ale i niepewność, biedę. Kontrasty. Radość i marzenia o innym życiu. Przyzwyczajenie i walkę. Sprzeczności.

Kontrowersje. Inną kulturę, rozumienie znaczeń.

Myślenie widzenia. Widzenia myślenie.

To moja wersja.

A Ty co widzisz? Que Ves?

Que Ves?

Durch so viele Menschen verhasst. Symbol der Gefangenschaft. Der psychischen wie der physischen. Assoziiert mit

Gewalt, Hass, Freiheitsberaubung. Spuren des Menschen.

Gitter.

Im westlichen Verständnis sind sie Quelle, Anfang und

Ende. Niedergang und Böses. Scham und Tadel. System.

Kampf. Unterwerfung.

Das Projekt Hinter Gittern stellt eine Serie von Fotos vor, die auf Kuba geschossen wurden und die für die Insel typische Architektur prasentieren, wo Gitter allgegenwärtig

sind und wo sie Fenster, Türen und Räume abschirmen wie auch das ganze Leben der Kubaner.

Ich sehne mich danach, die versteckte Realität der Inselbewohner zu greifen, ihr Leben durch die Gitter zu beobachten. Die wortwortlichen wie die sinnbildlichen. Das Verhältnis der Kubaner zu Gittern ist ein gänzlich anderes, als es dem westlichen Betrachter erscheinen mag. Ähnlich wie ihr alltägliches Leben im sozialistischen System, so sind auch die Gitter für sie ein natürlicher Teil des Tages. Ich beobachte sie durch Gitter. Ich denke und sehe – Natürlichkeit, Spiel, aber auch Unsicherheit und Armut. Kontraste.

Freude und Träume von einem anderen Leben. Gewöhnung und Kampf. Widersprüche. Kontroversen. Eine andere Kultur, ein anderes Verständnis.

Denken des Sehens. Sehen des Denkens.

Dies ist meine Version.

Und was siehst Du? Que Ves?